‘ဘ၀၏ ရာသီမ်ား’
`မနက္ခင္း´…
ေလထုထဲမွာ တခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြ
႐ွိေနပံုပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္
လမ္းေလ်ွာက္ေနရာကေန ရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကိုေမာ့၊ ေလကို တဝ႐ႈသြင္းလိုက္မိတယ္။
‘အို
... ဒါ ေႏြဦး ပဲ။’
ေအာက္က ျမက္ခင္းကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ၾကက္သြန္နီအ႐ိုင္းပင္ေတြရယ္၊ ထြားက်ိဳင္းတဲ့ ျမက္ပင္႐ွည္ခပ္စိမ္းစိမ္းေတြရယ္။
ခတၲာေတြနဲ႔ ဒက္ဖိုဒယ္ ( Daffodils) လို႔ေခၚတဲ့ အဝါေရာင္ပန္းေတြလည္း
ပြင့္ဖူးေနၾကတယ္။
သူတို႔ဆီက
အနီေရာင္နဲ႔ အဝါေသြးေတြဟာ ၿခံဝန္းထဲမွာ အကန္႔သတ္မဲ့ လင္းျဖာေနၾကေလရဲ႕။
ခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲမွာ
ဒန္ဒီလီယြန္(Dandelion) လို႔ေခၚတဲ့ ေခြးသြားစိတ္အနားတန္းအ႐ြက္နဲ႔ ဒါဇင္လိုက္ခ်ီတဲ့ အေလ့က်ပန္းဝါဝါေတြဟာ အထပ္ထပ္ေပါက္ေရာက္ေနၾကၿပီး
ေနေရာင္ျခည္ကို အလွ်ံပယ္ ေသာက္သံုးေနၾကတယ္။
အရင္ေဆာင္းကာလတုန္းက အ႐ြက္ေတြအားလံုးေႂကြက်သြားတဲ့အပင္ေတြဟာ ပုရစ္ဖူးသစ္ေတြေဝၿပီးလို႔ ႐ြက္ႏုသစ္ကေလးေတြထြက္စျပဳပါၿပီ။ အဲဒီသစ္ပင္ေတြေအာက္က
ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတဲ့အခါ အသိုက္အၿမံဳကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္သူျဖစ္တဲ့
မိခင္သပိတ္လြယ္ငွက္မႀကီးရဲ႕အသံဟာ အသိုက္ထဲကေန ထြက္ေပၚလာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ၿပံဳးမိၿပီး ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ
အၾကာႀကီးေ႐ွ ႔ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ အခ်မ္းဓာတ္မပါဘဲနဲ႔
ေလက ေအးျမလတ္ဆတ္ေနၿပီး ေလထုထဲမွာ ဝဲခိုကခုန္စီးေျမာေနတဲ့ ရနံ႕ေပါင္းမ်ားစြာကို
ခံစားမိလာတယ္။
ဝတ္ေနက် ကုတ္အက်ီ႐ွည္ႀကီးကေတာ့
အိမ္ထဲက ထိုင္ခံုမွာ လဲေလ်ာင္းေနရစ္ခဲ့ၿပီ။ ေနာက္လာမယ့္
လေပါင္းမ်ားစြာထိလဲ သူ အဲဒီမွာ နားေနႏ္ိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳမႈကိုခံစားမိလာတယ္။ ေဘးနားမွာတဝီဝီျမည္ေနတဲ့ ပ်ားစြပ္ပနီတစ္ေကာင္ကိုလည္း တုပ္မိလို႔ ဖ်ားနာမွာကို မေၾကာက္ဘဲေမာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေနာက္မွာေတာ့
႐ွည္လ်ားလွတဲ့ ေဆာင္းရာသီတစ္ေလ်ွွာက္လံုး
ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ခ်င္ဆံုးအရာတစ္ခုကို
ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေတာ့မယ္။ တစ္ခ်က္ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ဖိနပ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္သက္သက္နဲ႔ ျမက္ခင္းေတြေပၚ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းစ,ေလ်ွာက္တယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ဒါဇင္ခ်ီတဲ့ငွက္ကေလးေတြ ေတးသံစံုသီက်ဴးတာကို နားေထာင္တယ္။ ဒါဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြစုသီထားတဲ့ သီခ်င္းရဲ႕ Chorus ပိုဒ္တစ္ပိုုဒ္ကို နားေထာင္ရသလိုပဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္တာကုိရပ္လုိက္ၿပီး မနက္ခင္းေနလံုးႀကီးထြက္ေပၚလာတာကုိ
ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ဆုေတာင္းစကားမ်ားကို ႐ြတ္ဆိုမိတယ္။
ေႏြးျမၿပီး
ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္အလင္းအတြက္၊
ပန္းပြင့္ကေလးေတြနဲ႔ သစ္ပင္ေတြအတြက္၊ ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းကေလးေတြနဲ႕ အင္းဆက္ပုိးမႊားကေလးေတြအတြက္၊
ငွက္ကေလးေတြနဲ႕ သူတုိ႔ရဲ႕ေတးသံအတြက္၊ ၿပီးေတာ့ အဓိကကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘ၀မွာ ေႏြဦးရာသီလို
ေတာက္ပေႏြးေထြးတဲ့ရာသီတစ္ခုကုိ ဖန္ဆင္းေပးေတာ္မူတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
မႏွစ္က
ေဆာင္းရာသီမွာ … ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေအးခဲတဲ့ေတာင္တန္းေတြဆီက ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေန
ေတာင္အရပ္ကို ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ျခင္းမျပဳသလဲလုိ႔ ေမးခဲ့ဖူးတယ္။ အေျဖကေတာ့
ဒီေတာင္တန္းေတြက အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတဲ့ ‘ကၽြန္ေတာ့္အိမ္’ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။ ဒီေတာင္တန္းေတြရွိတဲ့အရပ္ဟာ ဘုရားသခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုရွိေစခ်င္တဲ့ေနရာလည္း
ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္လို႔ ေဆာင္းရာသီသာမရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ လွပေႏြးေထြးသာယာလွတဲ့ေႏြဦးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားခံစားတတ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဘ၀မွာ
ရာသီေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကိုျဖတ္သန္းသြားရတဲ့အခါ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခံစားသင့္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ `ေႏြဦး´အခုိက္အတန္႔တုိင္းကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသင့္ပါတယ္။ ေႏြရာသီရဲ႕စကၠန္႔တုိင္းကုိလည္း
ႏွစ္ၿခိဳက္ခံစားသင့္ပါတယ္။ ေဆာင္းဦးရဲ႕ထူးကဲတဲ့အလွကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ
ထြန္းညွိထားသင့္ၿပီး ခုိက္ခိုက္တုန္ေအးစိမ့္တဲ့ ေဆာင္းရာသီကုိေရာက္ရွိလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈနဲ႕
အလင္းေရာင္ကို အတူတူ မွ်ေ၀ခံစားသင့္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ
ရာသီတုိင္းကုိ ေထြးေပြ႕ထားသင့္ၿပီး ေန႔ရက္တုိင္းကုိ ေက်းဇူးတင္မႈအျပည့္နဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသင့္ပါတယ္။
သင့္ႏွလံုးသားမွာ အၿမဲတမ္းခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြျပည့္၀ၿပီး သင့္ စိတ္၀ိညာဥ္ထဲမွာ လွပတဲ့ေႏြဦးအခ်ိန္ေလးကုိ
အၿမဲတမ္း အျမတ္တႏိုးသိမ္းထားႏုိင္ပါေစ ။ ။
'ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း'
Ref
Source : _ #Seasons_By_Joseph J. Mazzella
Comments
Post a Comment