Skip to main content

“ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ”


“ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ”









ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ညကို လြမ္းတယ္ ... ။
ဗလာသက္သက္ နက္ေမွာင္ေနတဲ့
ေကာင္းကင္ကုိေတြ႕မွ ...၊
ၾကယ္ေတြ တည္ရွိျခင္းရဲ႕
သာယာေ၀စည္ျခင္း ကို နားလည္တယ္ ။

၁၉၄၇ မွာေပါ့ ...
ေကာင္းကင္ရင္ခြင္မွာ ..
အေစာဆံုး ေၾကြလြင့္သြားတာ ...
အစားထိုးမရႏုိင္တဲ့
လမ္းျပၾကယ္တစ္ပြင့္ .. ပါ ။

လင္းႏုိင္သေလာက္
လင္းေပးဖို႕ ..၊
သူ႕ဘ၀ ...
ဖေယာင္းတိုင္လို
ရပ္တည္ေပးခဲ့တယ္။

သမိုင္းေၾကာင္း
မတိမ္းေစာင္းဖို႕
စိတ္ဓါတ္ေတြ ေသြးေပးရင္း ..
သူ႕အနာဂတ္ေတြ လံုးပါးပါးသြားတဲ့
ဓါးေသြးေက်ာက္တစ္တံုး … လား ။

ေသခ်ာတာကေတာ့...
သူခ်စ္တဲ့
လူမ်ိဳးရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ
သူ႕သမိုင္းဟာ ..
ေရႊမႈန္လို လက္ေနတုန္း .. ပါ ။

ခုေတာ့ ..
အနာဂတ္ရဲ႕ ၾကယ္ကေလးေတြ …
ေကာင္းကင္ယံမွာ ..လင္းလက္လို႕
ေျမျပင္ကို
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရိပ္ဆင္ႏုိင္ၿပီ ။

လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕
အႏွစ္သာရကို
ျဖန္႕ေ၀ေပးခဲ့တဲ့ ..လမ္းျပၾကယ္ေရ ...၊
ေပးဆပ္မႈနဲ႕ မေပ်ာ္ရတဲ့
လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းတဲ့ဘံုမွာ ...

ဇန္န၀ါရီ (၄) ရဲ႕ ...
လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲအသံေတြ
နားဆင္ရင္း
ထာ၀ရ ...
အၿပံဳးေတြေ၀ပါေစ ။ ။


“ ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ”
4th January 2012,
00:29 am ,Wednesday !

[ "ျမန္မာျပည္၏ (၆၅)ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲ ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး၏ ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသို႕ အမွတ္တရ " ]

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´