Skip to main content

Nov 23

[ ႏိုဝင္​ဘာ ၂၃ ...]


ႏိုဝင္​ဘာဟာ 
အညိဳ​ေရာင္​စိမ္​း​ေသာတစ္​စံုတစ္​ရာ ...
​ေဆြးျမည္​့စူးစိုက္​​ေနတဲ့ ဆူး​ေျခာက္​​ေတြရယ္​
မ်က္​ရည္​​ေတြရဲ႕​ေရတံခြန္ျမစ္​တစ္​စင္​းရယ္​
ခပ္​စိမ္​့စိမ္​့​ေအးစက္​​ေသာနက္​​ေမွာင္​​ေမွာင္​မ်က္​ဝန္​းတစ္​စံုရယ္​
တစ္​ခ်ိန္​လံုးမ်က္​ႏွာလႊဲထားၿပီး 
အၿပီးအပိုင္​ထြက္​ခြာသြားရ​ေတာ့မယ္​ဆိုမွ
အ​ေသအလဲဆြဲဆုပ္​ထားမိတဲ့ သံ​ေယာဇဥ္​လက္​အ​ေသ​ေတြရယ္​
ဘယ္​​ေတာ့မွ အေျဖျပန္​မရ​ေတာ့မယ္​့​ ေမးခြန္​း​ေတြရယ္​
​ေနာက္​က်မွသိတဲ့အမွားအတြက္​ 
ကိုယ္​တိုင္​ျပစ္​ဒဏ္​ဖန္​တီး​ေနရတဲ့အျဖစ္​ ...
ခြင္​့လႊတ္​တတ္​သူဆီက ဘယ္​​ေတာ့မွ လြတ္​ၿငိမ္​းခ်မ္​းသာခြင္​့မ​ေတာင္​းခဲ့ပါဘူး
အၿပံဳးတစ္​စံုကိုမွန္​းဆရင္​း
ႏိုဝင္​ဘာကို ရင္​ဘတ္​ထဲထုပ္​ပိုး အို ....
သူ႐ြာခ်တဲ့မိုး​ေတြ သည္​းလြန္​းလွခ်ည္​့ 
ဒီႏိုဝင္​ဘာဟာ ဒီရင္​ရိပ္​မွာ တစ္​ႏွစ္​ပတ္​လံုးမိုးရာသီ
တခါတ​ေလစိမ္​းလန္​းတယ္​ တခါတ​ေလ စိမ္​းကားတယ္​
တခါတ​ေလ အံု႔မွိုင္​းတယ္​ တခါတ​ေလ သက္​တန္​႔ထြန္​းတယ္​
တခါတ​ေလအၿပံဳးနဲ႔​ေထြး​ေပြ႕လို႔ တခါတ​ေလ ညိဳ​ေမွာင္​ဆင္​လို႔
ႏႈတ္​ဆက္​စကား​ေတာင္​ ​ဆိုခြင္​့မရခဲ့ပါဘူး
အနမ္​းတစ္​ပြင္​့နဲ႔တိတ္​ဆိတ္​ မုန္​တိုင္​းရဲ႕​​ေျခသံမ်ိဳးနဲ႔
အသံလံုလံုတံခါး​ေစ့ပိတ္​ ျဗဳန္​းခနဲထြက္​ခြာသြား​ခဲ့တယ္​
မ​ေန႔တစ္​​ေန႔ကလိုပဲ ... သူမ ။     ။

#​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း
14:21 PM/ Nov 15th/ 2015/ Sun.
Photo Via Internet

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´