Skip to main content

The Two Wolves



• [ ေျမေခြးႏွစ္ေကာင္ ] •
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ့။
အဘိုးအိုခ်ာအုိကီဟာ တုိက္ပြဲတစ္ခုေၾကာင္း ေျမးကေလးကုိ ေျပာျပေနတယ္။

" ငါ့ေျမး၊ တုိက္ပြဲတစ္ခု ရွိတယ္။

အဘုိးတုိ႔အားလံုးရဲ႕ အတြင္းစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ေျမေခြးႏွစ္ေကာင္ၾကားက တုိက္ပြဲေပါ့။

တစ္ေကာင္ကေတာ့ 'မေကာင္းဆုိး၀ါး' ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမေကာင္းဆုိး၀ါးက ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ အမ်က္ေဒါသ၊ မနာလုိ၀န္တုိမႈ၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ၊ ေနာင္တတရား၊ အလုိေလာဘ၊ မာနတရား၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္သနားတဲ့စိတ္၊ လိပ္ျပာမလံုမႈ၊ အရွက္သိကၡာမဲ့မႈ၊ သိမ္ငယ္မႈ၊ မရိုးမေျဖာင့္လိမ္ညာမႈ၊ ဂုဏ္ေမာက္မႈ၊  ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္အထင္ႀကီးလြန္းမႈေတြနဲ႔ အတၱတရားေတြ ျဖစ္တယ္။

ေနာက္ထပ္တစ္ေကာင္ကေတာ့ 'ေကာင္းမြန္တဲ့ေျမေခြးတစ္ေကာင္' ျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ ႏွိမ့္ခ်တတ္မႈ၊ ၾကင္နာတတ္မႈ၊ ေစတနာထက္သန္မႈ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားထားရွိမႈ၊ သေဘာထားႀကီးမႈ၊ အမွန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးမႈနဲ႕ ေနာက္ေတာ့ .... သစၥာတရားျပည့္၀မႈတုိ႔ ျဖစ္တယ္။"

ေျမးကေလးဟာ ေသခ်ာနားစုိက္ေထာင္ေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ သူက အဘုိးကုိ ေမးတယ္။

" ဘယ္သူက အႏုိင္ရသလဲ ဘုိးဘိုး။ "

အဘုိးက တစ္လံုးခ်င္းပဲ ရုိးရိုးရွင္းရွင္းေလး ေျဖေပးတယ္။

" မင္း အစာေကြ်းေပးတဲ့ ေျမေခြးက အႏုိင္ရလိမ့္မေပါ့ ေျမးေလးရယ္ ။"

Ref: #Internet
#ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း
23:28 PM/ Nov 24th/ 2017/ Friday.

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´