Chit Chin Char Eain Mat Hman Nayan Myar

တိမ္ေတြေျခရင္းမွာ 

အိပ္မက္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ထားတယ္။

ေျမျပင္မွာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္

ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ … လုိ႔ ။

အတိတ္စိမ္းစိမ္းမွာ

ရင္ဘတ္ေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေျခရာေတြ

ကတၱရာလမ္းမတစ္ခုလုိ

သူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နင္းျဖတ္သြားတယ္ . . . ။

ခခယယ ကမ္းလင့္ေနတဲ့လက္ထက္ 

ေက်ာခုိင္းထားတဲ့ရင္ဘတ္ကုိ လြမ္းေနတတ္တာမ်ိဳး

အလြယ္​ဖတ္လုိ႔ရတဲ့ကဗ်ာကုိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္

အေလးအနက္ မခံစားတတ္တာမ်ိဳး ။

တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မမွိတ္မသုန္ေငးၿပီး

တစ္လွမ္းခ်င္းတစ္လွမ္းခ်င္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၾကတာေပါ့

တေရြ႕ေရြ႕ေ၀း တေျမ့ေျမ့ေဆြး ကာရံေတြက လွည့္စားတတ္တယ္လုိ႔ 

ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ယံုၾကည္လာတဲ့ထိ အိပ္မက္ေတြကုိ အေဖာ္ျပဳမယ္ ။

ကုိယ္ႀကိဳက္သလို အိပ္မက္ေတြကုိ

အိပ္မေပ်ာ္ခင္ စီစဥ္ညႊန္ၾကားလို႔ရမွာလား …

‘အိပ္မက္’ ဆုိတာ ‘အခ်စ္​’လုိပဲ

တံခါးေတြ ဓါးေတြ မေၾကာက္တတ္ဘူး ၾကားတယ္ ။

အညႊန္းတပ္မထားတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔

ခက္ခက္ခဲခဲ အေမွာင္ေတြစားသံုးၿပီး
မနက္ခင္းတစ္ခု

ေလျပည္ထဲမွာ အသစ္ခ်ိတ္ဆြဲတဲ့အခါ ...။
                                                      

ေဟာ … ထံုးစံအတုိင္း 

အိပ္မက္က လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားၿပီ

အခ်စ္မွာေတာ့ 

ခုထက္ထိ လိပ္စာကဒ္ မရွိေသးဘူး ။        ။

#ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း 

June16th /6:27 pm/ 2014/Monday!