Skip to main content

“ ရတနာေတြ လႊမ္းတဲ့ေျမ ”

“ ရတနာေတြ လႊမ္းတဲ့ေျမ ” 


 

ႏူးညံ႔ၾကင္နာမႈနဲ႔
ကမၻာေျမကုိ အုပ္စုိးတယ္ …
ေဖါ့ဖေယာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ဆူးေတြနဲ႔ ႏွင္းဆီ …ေတြ ။
...
အၿပံဳးတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေၾကာ့ရွင္းမႈနဲ႔
မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးတယ္ …
ျခယ္လွယ္မႈေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ေမတၱာတရားရဲ႕ လက္ဖ၀ါးႏုႏု … ေတြ ။

သိမ္ေမြ႔တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔
သိတတ္နားလည္မႈေတြ စီးဆင္းတယ္ …
ျမစ္တစ္စင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ဆည္တဲ့ကန္သင္း …ေတြ ။

ထက္ျမက္စူးလဲ့တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔
အံ့မခန္းသတၱိေတြ ရွိတယ္ …
ဓါးတစ္လက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ပုခက္လႊဲတဲ့ လက္ … ေတြ ။

ရင့္က်က္ပါးနပ္မႈနဲ႔
ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးေတြ ေသြးတုိက္ထားတတ္တယ္ …
ေက်ာက္ရုိင္းတစ္တံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ေလာကအလွဆင္မယ့္ အဖိုးထုိက္ရတနာေတြ … ။

ဟန္ပန္မူရာ တင့္တယ္တယ္နဲ႔
ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈကုိ အစဥ္အလာထိန္းတယ္ ...
တံုး,အ ရုိးကုပ္ျခင္း မဟုတ္ဘူး ။
ကမၻာကိုအုပ္မုိးၾကည့္မယ့္ အေျမာ္ျမင္ႀကီးႀကီးမ်က္၀န္းေတြ ။

“ ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ”
[ ၂၀၁၃ - ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ(၃)ရက္၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ အမွတ္တရ ]

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´