Kyal Nyge Thu Ta Yout Ye' Nya

 ၾကယ္ေငးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ည

 

ဘယ္ေတာ့မွ မေတာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ဆုတစ္ဆု ေပ်ာက္ရွအက္ကြဲသြားတဲ့အခါ ...

၀မ္းနည္းပက္လက္ငိုေၾကြးေနရမလား ။ ဘ၀ ဆိုတာ ရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ ေၾကြက်သြားတဲ့သစ္သီးတစ္လံုးအေပၚ တစ္ခ်ိဳ႕ကငိုေၾကြးေနခ်ိန္မွာ နယူတန္ကေတာ့ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ဆြဲအားကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္ေလ ။ ႏွေျမာမိတာက ထာ၀ရမတည္ၿမဲခဲ့တဲ့ အဲဒီဆုတစ္ဆုဟာ စစ္မွန္ျခင္းမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာ သိခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ သက္သက္ပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ အရာအားလံုးအတြက္ေပါ့ ။ 

လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ေတြ႔သမွ်ျမင္သမွ်ျဖတ္သန္းသြားရသမွ်ဟာ ဦးေႏွာက္ထဲ စကဲန္ဖတ္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္ရႈခင္းေတြသာရယ္ ။ ၾကယ္ကေလး၊ … ဘယ္ေလာက္အေရာင္မွိန္ပါေစကြယ္။ ကုိယ္ပုိင္တဲ့အလင္းေရာင္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ၿဂိဳလ္တစ္လံုးကို ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အခန္းတံခါးဖြင့္ ၀ရံတာမွာသြားရပ္ … ၾကယ္ေငးမိတဲ့ ရာေထာင္ခ်ီညမ်က္ႏွာစာေတြထဲက တစ္ည။

မီးမွိတ္ေနမွ ၾကယ္ကေလးေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရတယ္။ အနီးက အားေကာင္းတဲ့မီးလံုးၾကည္ျပာထိန္ထိန္ထက္ ဟုိးေ၀းေ၀းက ေသးငယ္မွိန္ေဖ်ာ့တဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြကုိ ပုိသေဘာက်မိတာ ကုိယ္ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ မီးေမွာင္တဲ့ညေတြကုိ ကုိယ္က ပုိေပ်ာ္တတ္တယ္။ ၂၀၁၂ ကစ ကုိယ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ ေန႔တုိင္းမီးလာတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ တစ္ရက္ျခားတစ္ခါမွ မီးေပးတတ္တာ ။ မီးေမွာင္တဲ့ေႏြညေတြဆုိ ကိုယ္တုိ႔တစ္အိမ္လံုး ဆက္တီခံုေတြခ် … ကြန္ကရစ္မေခ်ာတေခ်ာခင္းထားတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ၀ိုင္းဖြဲ႕ထုိင္ျဖစ္ၾကတယ္။ စကားနည္းတဲ့ကုိယ္ဟာ နားေထာင္သမား ။ မ်က္လံုးကေတာ့ နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးရယ္ ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ခံုးမ်က္စလုိ လျခမ္းေကြးခပ္ရိပ္ရိပ္ ဒါမွမဟုတ္တစ္၀က္တိတိလျခမ္း ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္ရႊန္း၀င္းပတဲ့ ေငြေသာ္တာလနတ္သမီးအပါးမွာ ေတာက္ေတာက္ပပခစားေနၾကတဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြရဲ႕ညီလာခံကုိ ေငးေမာမိၿမဲ ။

ကေလးဆန္ဆန္ပဲ ေငးေမာေနတုန္း ၾကယ္တစ္ပြင့္ေၾကြသြားရင္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ ပန္မေဆာင္ႏုိင္ မ်က္လံုးမွိတ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ေထြးဆုပ္ ဆုေတာင္းမိၿမဲ ။ အမွတ္တရကုိယ့္ရဲ႕ၾကယ္ေငးညမ်ားမွာ ၾကယ္ေတြေတာ္ေတာ္ေၾကြခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ ၾကယ္ေၾကြတုိင္းလည္း ျမင္မိတုိင္း ဆုေတာင္းခဲ့မိတယ္။ 

ဆုေတာင္းျပည့္မယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္မဟုတ္ခဲ့ဘူး ။ ကုိယ့္ဆႏၵေတြကို အေလးအနက္ျပဳလွစ္ဟတုိင္တည္တဲ့ သေဘာတရားပဲေပါ့ ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ မျပည့္၀ခဲ့တဲ့ဆုေတြ တစ္သီတစ္သန္းႀကီး ကုိယ့္မွာ ရွိေနခဲ့လုိ႔ပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခုထိ ၾကယ္ေၾကြတာျမင္တုိင္း ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ဆုေတာင္းမိတဲ့ကေလးဟာ ကုိယ္ပဲ ။ ၾကယ္ေတြေၾကြသြားတုိင္း ဘယ္မ်ားေရာက္သြားလဲလုိ႔ တစ္ခါမွ ေတြးမၾကည့္ခဲ့ဖူးဘူး ။ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ခြဲခြာသြားရလုိ႔ သူ၀မ္းနည္းမလားလုိ႔လည္း မေတြးမိခဲ့ဘူး ။ ေၾသာ္ ကုိယ္တုိ႔ဆႏၵေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္လွစ္ဟႏုိင္ဖုိ႔ သူ နာနာက်င္က်င္ေၾကြေပးတာလို႔ ေတြးမိရင္ ၾကယ္ေၾကြကေလးအတြက္ ၀မ္းနည္းအားနာမိတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ ေကာင္းကင္ဟာ ၾကယ္ေတြေၾကြၿမဲျဖစ္သလို အားနာမိလုိ႔ မေၾကြပါနဲ႔လုိ႔ ကုိယ္ တားလုိ႔မရႏုိင္ခဲ့ဘူး။ အခုထိလည္း ေကာင္းကင္မွာ ကုိယ္မျမင္မိလုိက္တဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြ ေကာင္းကင္ကေန ေၾကြဆင္းေနၿမဲပါပဲ ။ ကံေကာင္းမႈတစ္ခုကေတာ့ ကုိယ္ေငးေနတဲ့ၾကယ္ကေလးေတြ တစ္ခါမွ မေၾကြဖူးေသးဘူး ။ ထမ္းပုိးၾကယ္သံုးလံုးျခားေနတဲ့ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္ပြင့္ကေလးႏွစ္လံုးရယ္၊ ေတာက္ပရႊန္းလက္တဲ့ ေသာၾကာၾကယ္စင္အႀကီးႀကီးရယ္၊ ေဟာ ဟုိ ေျမာက္ဘက္က ၾကယ္စဥ္ညီေနာင္ခုနစ္္လံုးရယ္ … သူတုိ႔ကေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ အစဥ္အၿမဲခ်ိတ္ဆြဲတြဲခို ကမၻာေျမက ၾကယ္ေငးသူကုိယ့္ကုိ ငံု႔ၾကည့္ေနဆဲပဲ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

မဟူရာလမိုက္ညမွာ ၾကယ္ကေလးေတြက ကုိယ္ေရာင္ပုိလင္းတယ္။ လနတ္သမီး တျခားကမၻာကုိအလည္သြားေနလည္း ၾကယ္ကေလးေတြကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ညီလာခံတက္ၿမဲပါပဲ ။ ကမၻာေျမက ညေလညင္းကုိ ခံစားမယ္။ ကမၻာေျမရဲ႕ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္လမး္ေတြေပၚက တြန္႔လိမ္ေနတဲ့နီယြန္မီးေရာင္စံုကို ေငးမယ္။ နက္ေမွာင္တဲ့ကတၱရာလမ္းမရွည္ႀကီးဟာ ဒီေန႔ညလုိ ေကာင္းကင္နက္နက္နဲ႕ ဘာေတာ္လဲဆိုတာ သူတုိ႔စဥ္းစားၾကမယ္။ ေကာင္းကင္ရဲ႕သီအုိရီက အုပ္မုိးျခင္း ။ လႊမ္းမုိးျခင္းတစ္မ်ိဳး ။ ေပတရာလမ္းမကေတာ့ အနင္းခံ ။ အျဖည့္ခံ ဖိနပ္ေတြ၊ တာယာဘီးေတြ လိုခ်င္တဲ့ခရီးေရာက္ေအာင္ အနာခံၿပီး ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္။ အၿပံဳးမပ်က္ ညည္းညဴသံမၾကားရတာေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးဆီကပဲ။ ဘ၀ဆိုတာက ကုိယ့္ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ကုိယ္ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကယ္ကေလးေတြလို ကုိယ္လည္း ေငးေမာၾကည့္ေနရံုပဲ ။ ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ဦးမွာလဲ ။ ေလာကသီအုိရီပုစၦာခပ္ဆန္းဆန္းေတြမွာ တစ္ခါတစ္ရံအေျဖေတြဟာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းဆန္တတ္တယ္ ။

ဥပမာ … နာမည္ႀကီးတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကယ္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေၾကြက်သလုိေပါ့ ။ 

တစ္ခ်ိဳ႕ၾကယ္ကေလးေတြကေတာ့ ေၾကြသြားမွပဲ သူတုိ႔တည္ရွိျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳလုိက္ၾကတာမ်ိဳး ။ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးရဲ႕ ႏွလံုးသားဆီ အခ်ိန္ေျပာင္းျပန္ခရီးဆန္႔ၿပီးမ်ား ၀င္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လုိမ်ားေနမလဲ ။ သူကေတာ့ သူခ်စ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္ ေတာင့္တတဲ့အရာ၀တၳဳတုိင္း ျဖည့္စြမ္းႏုိင္ရံုနဲ႔ပဲ သူ႔ဘ၀၊ သူ႔အႏုပညာကုိ ေက်နပ္သြားခဲ့သလား ။ သူရဲ႕အင္စပီေရးရွင္းမွာ အဲသည္မိန္းမဟာ ေလာင္စာဆီလား ဒါမွမဟုတ္ အဖ်က္သမားသက္သက္လားဆိုတာ ကုိယ္ ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာေနမိတယ္။ ဆုိက္ပရပ္စ္လမ္းဟာ အုတ္ဂူေပၚက်မွ ေရႊစာလံုးတင္ေပးလုိက္တဲ့ အံမခန္းနာမည္ေက်ာ္အေၾကာင္းကုိ သမုိင္းအဆက္ဆက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္တီးတုိးညည္းဆုိေနဆဲေပါ့။ 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ညေတြဟာ ၾကယ္ေတြရွိမွ ျပည့္စံုတယ္။ အဲသည္အတြက္ မုိးညေတြကုိ မုန္းသလားဆုိေတာ့ ကိုယ္ မုန္းလုိ႔မရတတ္ဘူး။ မုိးညရဲ႕ေအးစိမ့္မႈနဲ႔ ေရခိုးေတြကပ္တြယ္ေနတဲ့ စိုထုိင္းထုိင္းေလေအးေအးဟာ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းေတြးလုိ႔၊ ေကြးလို႔သိပ္ေကာင္းေပါ့။ စိတ္ကူးေတြလည္း မိုးေရဆြတ္လုိ႔ လန္းဆန္းေနတတ္တယ္။ လွ်ပ္စီးမုိးႀကိဳးနဲ႔ ဆူညံတဲ့အခါ ၿငိမ္သက္စြာလြင့္ေမ်ာတဲ့ ၾကယ္အစံုနဲ႔ညကေလးေတြကို လြမ္းမိ္တယ္။ တိမ္ခိုးထူထူနဲ႔ မိုးညေတြမွာေတာ့ ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ၾကည့္ရင္း ဘယ္ေနရာကေတာ့ ဘယ္ၾကယ္ကေလးလို႔ စိတ္ကူးထက္အရုပ္ေရးေနခဲ့တယ္။ တိမ္ထူထူအံု႕ဆုိင္းေနတဲ့ညမွာေတာ့ ၾကယ္ကေလးေတြကုိ ဘယ္ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရွိပါ့မလဲ ။ 

တိမ္ထူတဲ့ကုိယ့္ညေတြဟာ မေတာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ဆုတစ္ဆုပါပဲ ။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲေရာက္လာေတာ့လည္း အံု႔မႈိင္းမႈမွာ ေနသားတက် ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေအာင္ သင္ယူခဲ့တယ္။ မိုးသားမုိးရိပ္ေတြနဲ႕ ကမၻာေျမမုိးေရစက္ေတြနဲ႕ေအးျမဖို႔ မည္းေမွာင္ညိဳရီတဲ့တိမ္ထုေတြဟာ ကမၻာေျမအတြက္ တကယ့္လုိအပ္ခ်က္တစ္ရပ္ပါပဲ။ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕တဲ့တိမ္ခိုးေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားဖုိ႔ ကိုယ့္ညေတြ ခပ္စိပ္စိပ္က်ဲပက္က်တဲ့ မုိးေရစက္ခပ္စိမ့္စိမ့္ေတြ စြတ္စုိခဲ့ရတယ္။ 

ေျမာက္ေလညင္းက ႏွင္းမႈန္ေတြျဖန္႔ေ၀ၿပီး ေရာက္လာတဲ့အခါ တိမ္ထူတဲ့ညေတြ ေျပးထြက္သြားခဲ့ျပန္တယ္။ ၾကယ္ေတြကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ။ ေကာင္းကင္မ်က္ႏွာျပင္မွာ အရင္အတုိင္း ျပန္လည္တြဲခိုေတာက္ပေနၿပီ။ အရုိးကြဲေအာင္ မေအးဘဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေအးစိမ့္တဲ့ရသျဖည့္စြမ္းတဲ့ တိမ္ထူတဲ့ညကေလးကေတာ့ ေက်ာခုိင္းထြက္သြားပါၿပီ။ အံု႔မိႈင္းတဲ့ဂီတနဲ႕ အစိမ္းရင့္ေရာင္ကမၻာႀကီးဟာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ခံစားခ်က္ကို ေရးျခယ္တုန္းပဲ ။ မုိးညလြန္ေျမာက္သြားေတာ့ ကုိယ့္ၾကယ္ကေလး ကိုယ့္အေရာင္ကုိယ္ ျပန္ျမင္ရျပန္ၿပီေပါ့။ 

ၾကယ္ကေလး … ဘယ္ေလာက္အေရာင္မွိန္ပါေစကြယ္။ ကုိယ္ပုိင္တဲ့အလင္းေရာင္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ၿဂိဳလ္တစ္လံုးကို ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ ေႏြ မိုး ေဆာင္း ဘယ္လုိပဲ ညရဲ႕ရသေတြ ေျပာင္းပါေစ။ ၾကယ္ကေလးကေတာ့ ညေတြမွာ ေကာင္းကင္ရိုလာကုိစတာေပၚ ခုိစီးရင္း ေၾကြက်မယ့္အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဦးမယ္။ အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာအေ၀းက ဖြင့္ထားတဲ့ရင္ဘတ္နဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၀ွက္မထားတတ္တဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ကမၻာေျမကလူသားေတြထက္ ပိုၿပီးၾကာရွည္တည္ၿမဲတာပဲ ။ 

ကုိယ့္ရဲ႕ၾကယ္ … ညေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း သူ လင္းလက္ေနဦးမွာပါပဲ ။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အျပစ္မတင္ဘဲ  ညေတြရဲ႕တည္ရွိျခင္းကုိ တီးတုိးေက်းဇူးစကားဆုိရင္းနဲ႕ေပါ့ … ။ ကုိယ့္ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြဟာ … ကုိယ့္အေပၚ လင္းလက္ေနဆဲပါပဲ ။      ။

“ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း”