Skip to main content

“ အျဖဴေရာင္ ေရခဲျမစ္ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ Memory Status”


“ အျဖဴေရာင္ ေရခဲျမစ္ရဲ႕
ဒီဇင္ဘာ Memory Status”



“ေဆာင္း” ဆိုတဲ့
ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကုိ ရင္ေငြ႕လံႈမွ၊
ပြင့္ေ၀ခြင့္ရတဲ့  .. ႏွင္းပြင့္ေလးေတြရဲ႕ ပြင့္ဖတ္ေတြ
ကမၻာ့ေလထုေပၚ ေ၀ျဖာယိမ္းႏြဲ႕ကတဲ့အခါ …

တစ္ဖက္တည္းစီးတဲ့ “အခ်ိန္ျမစ္” ဟာ
ေရခဲျမစ္ကမ္း နယ္နမိတ္ကုိ
မွတ္တိုင္အသစ္ … ထူဖို႕ ၊
ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ … ။

အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြက “ေအးျမျခင္း” ကို မွ်ားတယ္ ။
“ေအးျမျခင္း” က “အေႏြးထည္ထူထူ”ကို မွ်ားတယ္ ။
ေအးျမျခင္းနဲ႕ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ
တစ္လွည့္စီ စီး၀င္ေနတဲ့  ေဆာင္းရဲ႕ ေသြးခုန္ႏႈန္းထဲမွာ ၊

“ဒီဇင္ဘာ” ဆိုတာ …
ႏွင္းစက္ေတြရဲ႕ ရင္ခုန္သံ
ဗဟုိခ်က္တည့္တည့္ကို မွ်ားတဲ့ ၊
အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ နတ္သမီးတစ္ပါးပါပဲ ။

အေနေ၀းတဲ့ သူေတြ အတြက္
သူက အလြမ္းေတြ ခ်မ္းေနေအာင္ ေၾကြေပးတယ္ ။
အတူျဖတ္သန္းမယ့္သူေတြအတြက္
အေႏြးဓါတ္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ ေၾကြေပးတယ္ ။

ေျမာက္ေလညင္း အလည္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ၊
ႏွလံုးသားရပ္၀န္း တစ္ခ်ိဳ႕မွာေတာ့ ၊
အငိုမတိတ္ေသးတဲ့ …
၀ႆန္မိုးစက္ေတြကို တိတိပပ ဖယ္ထုတ္ၿပီး ၊

နားလည္မႈေတြ ႏွင္းလို ေျခြခ် ၊
အျဖဴေရာင္ဆႏၵေတြရဲ႕ အသံမဲ့ ဘာသာေဗဒမွာေတာင္ ၊
(သူက … ) ရင္ခုန္သံေတြ …
ဖလွယ္ခ်ိတ္ဆက္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ … ။

အၿပံဳးေတြ … ေႏြးေထြးမႈေတြ …
ႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ အတူတူ လြင့္ေ၀ရင္း
ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ရဲ႕ Memory Status မွာေတာ့
အမွတ္တရေတြ ပုိ... စိမ့္၀င္ေနခဲ့ပါတယ္ ။

“ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း”
Dec 7th ; 2012 !
Friday ,11:41 pm !

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´