Skip to main content

`အခ်ိန္​​ေလး​ေတာ့ ​ေပး​ေစခ်င္​´


`နီးနီး​ေဝး​ေဝး
 ရိပ္​တၾကည္​့ၾကည္​့၊ ​ေလးထားဘိသည္​
 တုလြတ္​ႏိႈင္​းမဲ့
 ကိုယ္​့​ေပၚခ်စ္​ခင္​၊ ​ေမတၱာပင္​ကို
 အခ်ိန္​​ေလး​ေတာ့ေပး​ေစခ်င္​´

[1]

ဟိုးငယ္​ငယ္​တုန္​းက​ေပါ့ ။

ကြၽန္​မမွတ္​မိ​ေသးတယ္​။ ၿခံထဲမွာ ​ေဖ​ေဖဟာ ​ေဟာင္​းႏြမ္​း​က်ိဳးပဲ့ေနတဲ့ ပရိ​ေဘာဂပစၥည္​း​ေတြ ျပန္​ျပင္​တာ၊ ​ေပါလစ္​လို႔ေခၚတဲ့ အ​ေရာင္​တင္​​ေဆးျပန္​​တင္​တာ ၊ ဒါမွမဟုတ္​ ​ေဟာင္​းႏြမ္​းေနတဲ့ၿခံစည္​း႐ိုးျဖဴျဖဴ​ေတြကို ​ေဆးျပန္​​သုတ္​တာ၊ ဒါ​ေတြတစ္​ခုမဟုတ္​တစ္​ခု ၿခံထဲမွာ ျပဳျပင္​ျပင္​ဆင္​တိုင္​း ကြၽန္​မကို အၿမဲလိုလို `​ေဆးပံုး​ေတြ´ ၊`တူ´​ေတြ ကိုင္​ထားခိုင္​းတတ္​တယ္​။ အဲဒီတစ္​​ေလွ်ာက္​လံုး ကြၽန္​မနဲ႔​ေဖ​ေဖဟာ ​ရင္​းရင္​းႏွီးႏွီး​ေပ်ာ္​​ေပ်ာ္​႐ႊင္​႐ႊင္​ စကား​ေတြအၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္​ၾကတယ္​။ ​

ေက်ာင္​းမွာ ကြၽန္​မႀကံဳရတဲ့အျဖစ္​အပ်က္​​ေတြ၊ မီးဖိုခန္​းထဲမွာအလုပ္​မ်ား​ေနတဲ့ေမ​ေမ့ကို မကူညီလို႔ ​ဗ်စ္​​ေတာက္​ဗ်စ္​​ေတာက္​နဲ႔ ​ေမ​ေမ့အဆူခံရတာ​ေတြ ​ေနာက္​ ​ေဖ​ေဖ့ဆီက​ေန ​ေမးမွသိတတ္​တဲ့ လက္​​ေဝွ႔ပြဲ၊​ ေဘာလံုးပြဲ၊ ဘက္​စကတ္​​ေဘာအႏိုင္​အ႐ွံုးသတင္​း​ေတြ၊ လက္​႐ွိကမ႓ာ့အျဖစ္​အပ်က္​​သတင္​း​ေတြနဲ႔ ကမ႓ာ့ႏိုင္​ငံႀကီး​ေတြရဲ႕ေခါင္​း​ေဆာင္​​ေတြနဲ႔ သမိုင္​းအ​ေၾကာင္​း​ေတြ၊ အို စံုလို႔ပါပဲ။ ​ေဖ​ေဖနဲ႔စကားစျမည္​​ေျပာရင္​း က်ားကြက္​​ေ႐ႊ႕သင္​ခဲ့ဖူးတယ္​။ စစ္​တုရင္​ကစားနည္​းလည္​း ​ေဖ​ေဖ့ဆီက​ေန ကြၽန္​မတတ္​​ေျမာက္​ခဲ့ပါတယ္​။

ကြၽန္​မသ္ိရသ​ေလာက္​ ​ေဖ​ေဖဟာ မ​ေသာက္​မစားမမူးမယစ္​ ၊ အလုပ္​က​ေနျပန္​လာတဲ့အခ်ိန္​တိုင္​းလည္​း ဘယ္​အ​ေပါင္​းအသင္​းမိတ္​​ေဆြ သူငယ္​ခ်င္​းနဲ႔မွ ​ေလွ်ာက္​မသြားတတ္​ဘဲ မိသားစုဆီကို တန္​းတန္​းမတ္​မတ္​ျပန္​လာၿပီး ကြၽန္​မတို႔ သားသမီး​ေတြနဲ႔အတူ ​ေပ်ာ္​​ေပ်ာ္​ပါးပါး ​ေမ​ေမ့လက္​ရာညစာသံုး​ေဆာင္​ရင္​း မိသားစုနဲ႔အတူ ​ေႏြး​ေထြး​​ေပ်ာ္​႐ႊင္​တတ္​တယ္​။ ​ေဖ​ေဖဟာ မိသားစုအ​ေပၚတကယ္​ခ်စ္​ခင္​အ​ေလးထားဂ႐ုစိုက္​တတ္​တဲ့သူ တစ္​​ေယာက္​​ေပါ့။

ကြၽန္​မေကာလိပ္​​ေက်ာင္​းတက္​တဲ့အ႐ြယ္​​ေရာက္​လာတဲ့အခါ အိမ္​က​ေနခြာၿပီး ​ေက်ာင္းသြားတက္​ရတယ္​။ အဲဒီကတည္​းက ​ေဖ​ေဖက ကြၽန္​မဆီကို တနဂၤ​ေႏြ​ေန႔မနက္​တိုင္​း ဖုန္​းဆက္​​ေလ့႐ွိတယ္​။ ဘာအ​ေၾကာင္​းပဲ႐ွိ႐ွိ ​ေဖ​ေဖက​ေတာ့ သူ႔အစဥ္​အလာ ဓ​ေလ့အတိုင္​း တနဂၤ​ေႏြမနက္​တိုင္​း ဘယ္​​ေတာ့မွ ဖုန္​းဆက္​မျပတ္​ခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီ​ေနာက္​ ႏွစ္​ေပါင္​းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့​ေနာက္​ ကြၽန္​မ အိမ္​တစ္​လံုးဝယ္​ယူခဲ့တယ္​။ ​ေဖ​ေဖဟာ သံုးရက္​ဆက္​တိုက္​ ဒီဂရီဆဲလ္​စီးရပ္​စ္​ ၄၀ နားနီးတဲ့ ​ေႏြရာသီအပူဒဏ္​​ေအာက္​မွာ ကြၽန္​မအိမ္​​ေလးကို သူ႔တစ္​ကိုယ္​​ေတာ္​ ၿပီးစီ္​​း​ေအာင္​ ေဆးသုတ္​​ေပးခဲ့တယ္​။ သူ အၿမဲ​ေမးတာက​ေတာ့ သူ႔​ေဆးပံုးက္ို ကြၽန္​မကိုင္​​ေပးထားမလား  စကားအတူတူ​ေျပာရ​ေအာင္​ သမီး...တဲ့။ ဒါ​ေပမယ္​့ အဲဒီရက္​​ေတြမွာ ကြၽန္​မအလုပ္​​ေတြ သိပ္​႐ႈပ္​​ေနခဲ့ၿပီး ​ေဖ​ေဖနဲ႔ စကား​ေျပာဖို႔ အခ်ိန္​မ​ေပးႏိုင္​ခဲ့ဘူး။

​ေနာက္​​ေလးႏွစ္​ၾကာတဲ့အခါ ​ေဖ​ေဖ ကြၽန္​မဆီ အလည္​​ေရာက္​လာတယ္​။ ကြၽန္​မသမီးငယ္​နဲ႔အတူတူ စကား​ေတြ​ေျပာလို႔၊ အတူတူကစားလို႔ လႈပ္​ကုလားထိုင္​​ေပၚမွာ ထိုင္​ၿပီး ေပ်ာ္​႐ႊင္​​ေနၾကျပန္​တယ္​။ ​ေဖ​ေဖက ကြၽန္​မကို သူ႔အတြက္​ လက္​ဖက္​ရည္​တစ္​ခြက္​​ေဖ်ာ္​လာခိုင္​းၿပီး စကားအတူတူဝိုင္​းဖြဲ႕ေျပာၾကစို႔လို႔ ေျပာတယ္​။ သီတင္​းပတ္​ကုန္​ရက္​မွာ ကြၽန္​မ အလုပ္​ခရီးစဥ္​တစ္​ခု နဲ႔ အဲဒီအတြက္​ ျပင္​ဆင္​စရာ​ေတြ ​ေတာင္​ပံုရာပံု႐ွိ​ေနတယ္​။  ဒါ့​ေၾကာင္​့ ​ေဖ​ေဖနဲ႔ကြၽန္​မ စကားအၾကာႀကီးေျပာဖို႔ အခ်ိန္​မ႐ွိခဲ့ဘူး။

တနဂၤ​ေႏြမနက္​ခင္​းတစ္​ရက္​မွာ ထံုးစံအတိုင္​း ​ေဖ​ေဖ ကြၽန္​မဆီကို ဖုန္​းဆက္​တယ္​။ ကြၽန္​မသတိထားမိတာက ​ေဖ​ေဖက ကြၽန္မတို႔အရင္​​ေဆြး​ေႏြးတိုင္​ပင္​ထားဖူးတဲ့ အ​ေၾကာင္​းအရာတခ်ိဳ႕ကို ​ေမ့​ေနတယ္​။ ကြၽန္​မလည္​း အလ်င္​လို​ေနတာနဲ႔ ​ေဖ​ေဖ့ကို စကားတိုတိုျပတ္​ျပတ္​ပဲ ႏႈတ္​ဆက္​ႏိုင္​ၿပီး ဖုန္​းခ်လိုက္​တယ္​။ နာရီအနည္​းငယ္အၾကာမွာ ကြၽန္​မဆီ ဖုန္​းထပ္​ဝင္​လာတယ္​။

အို ​ေဖ​ေဖ ​ေဆး႐ံုကို ​ေရာက္​​ေနတယ္​တဲ့။

ကြၽန္​မ ​ေလယာဥ္​လက္​မွတ္​တန္​းဝယ္​ျပ္ီး ​ေဖ့​ေဖ့ဆီ အျမန္​ဆံုးထြက္​လာခဲ့တယ္​။ လမ္​းမွာ ​ေဖ​ေဖနဲ႔ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး စကားလက္​ဆံုက်ဖို႔ ကြၽန္​မလြဲ​ေခ်ာ္​ခဲ့မႈ​ေတြအ​ေၾကာင္​းပဲ တႏံု႔ႏံု႔ေတြး​​ေနမိတယ္​။

​ေဆး႐ံုကို ​ေရာက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖဟာ မ်က္​လံုးမွိတ္​သြား႐ွာပါၿပီ။ ဒီတစ္​ခါ​ေတာ့ ကြၽန္​မနဲ႔ စကား​ေျပာဖို႔ အခ်ိန္​မ​ေပးႏိုင္​ခဲ့တဲ့သူဟာ ​ေဖ​ေဖ ျဖစ္​လို႔သြားပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္​မွာပဲ ကြၽန္​မ ​ေဖေဖ့ရဲ႕နက္​႐ွိုင္​းတဲ့အ​ေတြး​ေတြ၊ ​ေဖ​ေဖ့ဆႏၵအိပ္​မက္​​ေတြနဲ႔ ​ေဖေဖ့အ​ေၾကာင္​း​ေတြ ကြၽန္​မဘာမွ​ေသခ်ာသိပ္​မသိခဲ့ဘူးဆိုတာကို   ႏွ​ေျမာတ,သစြာ နားလည္​လာခဲ့တယ္​။

ေဖ​ေဖ မ႐ွိေတာ့တဲ့ေနာက္​မွာ ကြၽန္​မ ​ေဖ​​ေဖ့အ​ေၾကာင္​း​ေတြ ပိုစဥ္းစားမိ သိ႐ွိလာခဲ့ၿပီး ကြၽန္​မကိုယ္​ကိုယ္​တိုင္​ရဲ႕အ​ေၾကာင္​းကိုပါ ​ေဝဖန္​စီစစ္​နားလည္​သ​ေဘာ​ေပါက္​လာခဲ့ပါတယ္​။ ​ေဖ​ေဖဟာ ကြၽန္​မဆီက​ေန အၿမဲတမ္​းသူနဲ႔စကား​ေျပာဖို႔ အခ်ိန္​​ေပးဖို႔ အၿမဲ​ေတာင္​းဆိုခဲ့ပါတယ္​။ အခု​ေတာ့ ကြၽန္​မရဲ႕ အ​ေတြး​ေတြ အခ်ိန္​​ေတြ အားလံုးကို တစ္​​ေန႔ခ်င္​းစီတိုင္​း သူရ႐ွိပိုင္​ဆိုင္​​ေနပါၿပီ။ ​ေဖေဖ ....ကြၽန္​မတို႔နဲ႔ဘယ္​လိုမွ အတူတူမ႐ွိ​ႏိုင္​​ေတာ့တဲ့အခ်ိန္​မွာ​ေပါ့ ။   ။

"​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္း"
21:33 PM/2015/Nov 1/Sun.
[Ref: Inspirational Stories Via Internet ]


Comments

Popular posts from this blog

`ကယ္​တင္​ျခင္​းနီတိ´(`သံသယအက်ဥ္​း​ေထာင္မွ )

လူ႔​ေလာကထဲမွာ ေနထိုင္​တဲ့လူတစ္​​ေယာက္​အ​ေနနဲ႔ ကြၽန္​မလူ​ေတြကို ယံုၾကည္​ခ်င္​ပါတယ္​ ။ အကယ္​၍​ေနာက္​​ေက်ာဓားထိုးခံရရင္​​ေတာင္​ ကြၽန္​မလူ​ေတြကို ယံုၾကည္​ခ်င္​ပါ​ေသးတယ္​ ။ လူတိုင္​းက​ေတာ့ အၿမဲတမ္​းသူတို႔​ေနာက္​​ေက်ာမွာ  `ဓား´ဖြက္​မလာ​ေလာက္​ဘူးမဟုတ္​လား ။ အကယ္​၍​ေနာက္​​ေက်ာဓားထိုးခံရရင္​​ေတာင္​ ကြၽန္​မရဲ႕ျဖဴစင္​တဲ့အ႐ိုးခံယံုၾကည္​မႈဟာ သူတို႔ဓားသြား​ေပၚကအဆိပ္​​ေတြကို  ခ်ိဳျၿမိန္​တဲ့ပ်ားရည္​အျဖစ္ (​ေနာက္​ဆံုးတစ္​​ေန႔မွာ) ​ေျပာင္​းလဲပစ္​ႏိုင္​မယ္​လို႔ယံုၾကည္​ပါတယ္​ ။ ကြ်န္မ ပ်ားရည္ကိုႀကိဳက္​ပါတယ္။ သူတို႔က အခါ​ေပါင္​းမ်ားစြာ ​ေဆးဖက္​ဝင္​တယ္​​ေလ ။   ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္း´

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

*" ေမေမ "*

*" ေမေမ "* ၂၃ ၁/၂ ` တိမ္းေစာင္းလည္ပတ္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ ... တည္ၿမဲတဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းတရား .. ဘယ္ေတာ့မွ မတိမ္းေစာင္းဘူး ... ဆိုေပမယ့္လည္း ........... ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း ... မွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ ဇာတ္ပို႕ၿပီး "ဇာတ္ေဆာင္"ရတဲ့ အကယ္ဒမီဆုအတြက္ ၀မ္းသာၿပံဳးနဲ႕ ...ပီတိမ်က္ရည္ ဖံုးတတ္တဲ့သူ ... ။ ရာဇ၀င္အဆက္ဆက္ ..မွာ ပန္းပ်ိဳးတဲ့ လက္ဖ၀ါး အစံု ၊ စူးနစ္အနက္ရႈိင္းဆံုး ေပးဆပ္မႈတစ္ဖံု နဲ႕ .. ေျမလႊာထဲမွာ အၿမဲေမွာင္ေနရတဲ့ .. ေရေသာက္ျမစ္ ..တစ္ခုပါ ၊ ၿပီးေတာ့ ... ဆည္တဲ့ ကန္သင္းလည္း ျဖစ္ျပန္တယ္ ။ ႀကယ္ကေလးေတြရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူ ျဖစ္တဲ့ .. ပုခက္လႊဲတဲ့လက္အစံုဟာ .. ကမၻာကုိ အုပ္စုိးဖို႕ .. ႀကီးၿမတ္တယ္ .. ဆိုတာ ဘယ္သူ ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ဦးမလဲ ။ ။ 20 December 201   “ ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ”