Skip to main content

The Ocean

•[ ပင္လယ္ေငးသူ] •
💭💭💭💭💭💭

အိပ္​မက္​ကို အလ်ားဆန္​႔လိုက္​​ေတာ့
အနံႀကီးကြင္​းက်ယ္​
ဒါကိုမွ ႀကီးက်ယ္​တယ္​ စြပ္​စြဲခဲ့​ေလသလား
ဘယ္​သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္​ခဲ့ဘူး
အဲဒါကိုက ႀကီးက်ယ္​သတဲ့။
အထီးက်န္​ျခင္​း​ေတြမွာ သိမ္​ငယ္​ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ
တ​ေယာက္​တည္​း ႀကီးက်ယ္​ပါရ​ေစလား
ဖတ္​ၾကည္​့ရက္​ နားမလည္​သလို
မဖတ္​တတ္​ခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​တဲ့ႏွလံုးသားမ်ား
အဲဒီ ဓားပါးပါး​ေလးကပဲ ၿမိခနဲ …. ျပတ္​တယ္​။
`စိတ္​ဓာတ္​​ေတြ´…
မဟုတ္​ပါဘူး
လက္​ခံ​ေအာင္​ မသိသားဆိုး႐ြားစြာ
ဆက္​ထိုး​ေကြၽးခ်င္​တဲ့ စိတ္​တခုုပါ
အရင္​က ငါမွားခဲ့လိမ္​့မယ္​
အျဖဴသက္​သက္​ မုန္​းခဲ့မိလို႔
ဟန္​​ေဆာင္​မၿပံဳးတတ္​တဲ့ ငါ့ကိုသတ္​ရင္​
အဲဒီဓား …
ေနာက္​​ေက်ာဘက္​က မထိုးပါနဲ႔ ။
ငါက ကံ​ေကာင္​းတတ္​တယ္​ …
ခ်က္​​ေကာင္​းမထိရင္​ ဓားကိုႏွစ္​ခါျပန္​သံုးရလိမ္​့မယ္​
အ​ေၾကကြဲဆံုးက ဒုတိယအကြက္​​ေပါ့
ဘယ္​သူ႔အျပစ္​လဲ မ​ေဝဖန္​ႏိုင္​​ေသးခင္​
အမုန္​းထက္​အားျပင္​းတဲ့ နာက်ည္​းမႈဟာ
ပစ္​မွတ္​ကို ထိႏွင္​့ၿပီ။
ပင္​လယ္​​ေရ…
ငါလာၿပီ
တ​​ေန႔ခ်င္​း တ​ေန႔ခ်င္​း
အမုန္​းခ်ည္​တဲ့ နာက်ည္​းစိတ္​​ေတြ
ျဖည္​, ရွင္​း​ေပးပါ
ငါ့ကိုယ္​ငါ ကယ္​ႏိုင္​သူဟာ
စိတ္​ထဲ႐ွိသမွ် အကုန္​ခ်ေရးတဲ့ ဒီလက္​​ေတြပဲ
သဘာဝကို ခ်စ္​သ​ေ႐ြ႕
တ​​ေန႔
လူ​ေတြရဲ႕စိတ္​​ေရာင္​စံုနဲ႔
ႀကိဳး…ညႇိတတ္​လာမယ္​…ဆို …။ ။

#​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း
#လြတ္လပ္လိႈင္းမဂၢဇင္း
www.laypyaychanchan.blogspot.com

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´