Skip to main content

Drinking Alone With The Moon by Li Bai

Add caption


`လမင္​းႏွင္​့ ယစ္​​ေ႐ႊရည္​ခြက္​လွည္​့​ေသာက္​ျခင္​း´

ပန္​းပြင္​့​ေတြၾကားမွာ အရက္​ခ်ိဳအိုးထဲက​ေနၿပီး
ငါတစ္​​ေယာက္​တည္​း ယမကာ​ေသာက္​တယ္​။
ငါနဲ႔အတူ ဘယ္​သူမွမ႐ွိ
​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ ခြက္​​ေျမႇာက္​ၿပီး
ငါ့အရိပ္​ကို ​ေခၚလာခဲ့ဖို႔ လမင္​းကို​ ေျပာတယ္​။
တို႔ သံုးဦး ျဖစ္​သြားမွာ​ေပါ့​။
အလို ... လမင္​းက မ​ေသာက္​တတ္​ပါကလား။
ငါ့အရိပ္​ကလည္​း ငါ့​ေနာက္​မွာ ဟာလာဟင္​းလင္​း
တြဲလြဲခ်ိတ္​ပါလာမွာပါကလား။
ဘယ္​လိုပဲျဖစ္​ျဖစ္​ ​ေလာ​ေလာဆယ္​မွာ​ေတာ့
​ေႏြဦးကုန္​သည္​အထိ
႐ႊင္​လန္​းစရာ ငါ့မိတ္​​ေဆြ​ေရာင္​းရင္​း​ေတြပါပဲ။
ငါ သီခ်င္​းဆို​ေတာ့
လမင္​းက ငါ့ကို အား​ေပးတယ္​။
ငါ ကခုန္​​ေတာ့
ငါ့အရိပ္​ကလည္​း လိုက္​ကခုန္​တယ္​။
ငါ သတိ႐ွိ​ေနသ​ေ႐ြ႕​ေတာ့
သူတို႔ဟာ ငါ့​ ေရာင္​းရင္​း​ေတြ။
သည္​့​ေနာက္​မွာ​ ငါ မူးသြားတယ္​။
တို႔သံုးဦးလည္​း ကြဲကြာသြားၾကတယ္​။
ခ်စ္​ခင္​​ေပါင္​းသင္​းျခင္​းဟာ
အစဥ္​ထာဝရ ႐ွိ​ႏိုင္​​ေနမွာလား။
ၾကယ္​ပြင္​့ျမစ္​ႀကီးတစ္​​ေလွ်ာက္​
႐ွည္​လ်ားတဲ့ ခရီး​ေဝးႀကီးကို
ငါ ​ေမွ်ာ္​​ေငးၾကည္​့​ေနမိသည္​တကား ။   ။

#Li Bai
Credit to #ဆရာျမသန္​းတင္​့

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´