Skip to main content

Minn Yae´ ANarr Narr




မင္​းအိပ္​မက္​​ေတြ 
မိုး​ေလာက္​ျမင္​့မယ္​ဆို ... ကိုယ္​က
​ေကာင္​းကင္​ႀကီး ။
မင္​းအၿပံဳးနဲ႔ဆြတ္​ခ်ဴရင္​ 
ကိုယ္​က အၿမဲ​ေခါင္​းၫြတ္​ထားမယ္​။

မင္​းစိတ္​ကူး​ေတြ
ပန္​းတစ္​ခင္​းျဖစ္​မယ္​ဆို ... ကိုယ္​က
ဥယ်ာဥ္​မွဴး ။
မင္​းစိတ္​ညစ္​တိုင္​း အ​ေရာက္​လွမ္​းခဲ့
စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြပြင္​့​ေဝ​ေစရမယ္​။

မင္​းအတိတ္​​ေတြ
ဒိုင္​ယာရီစာအုပ္​​တစ္​အုပ္​ျဖစ္​မယ္​ဆို ...ကုိယ္​က 
​ေဖာင္​တိန္​​ေလးတစ္​​ေခ်ာင္​း ။
မင္​း​ေၾကကြဲမႈ​ေတြအားလံုး 
ကိုယ္​က ​ေဝမွ်ခံစား​ေပးမယ္​။

မင္​းရဲ႕ည​ေတြ 
သိပ္​​ေမွာင္​​ေနရင္​ ... ကိုယ္​က
ၾကယ္​က​ေလး​ေတြအျပည္​့နဲ႔ ပ႐ိုဂ်က္​တာတစ္​ခု ။
ၾကယ္​​ေငးတတ္​သူ မင္​းနဲ႔စကားစျမည္​
မင္​းမ်က္​နက္ဝန္​း​ေတြ​ေတာက္​ပမႈနဲ႔အ​ေရာင္​လက္​​ေစရမယ္​။

မင္းအနာဂတ္တစ္ခုကို
ပံုေဖာ္ေတာ့မယ္ဆို ... ကိုယ္က
အာခီတက္​ခ်ာတစ္ေယာက္ ။
မင္းစိတ္ႀကိဳက္​မင္းရဲ့ဒီဇိုင္း 
အခမ္းနားဆံုး ကိုယ္​အသက္​သြင္​း​ေပးမယ္​။ 

မင္​းစိတ္​ခံစားမႈ​ေတြ 
ပ်ံသန္​းခ်င္​တယ္​ဆို ... ကိုယ္​က
​ေတာင္​ပံတစ္​စံု ။
ခရီးမိုင္​​ေပါင္​းကုေဋကုဋာ... 
မင္းရဲ႕နံေဘးမွာ အၿမဲအတူတူ႐​ွိ​မယ္။

မင္​းရဲ႕အိပ္​မက္​ မင္​းရဲ႕စိတ္​ကူး မင္​းရဲ႕အတိတ္​ မင္​းခံစားခ်က္​ 
မင္​းရဲ႕အနာဂတ္​ ... မင္​းရဲ႕ဝင္​သက္​ထြက္​သက္​တိုင္​း 
ကိုယ္​က ... ဘာသာျပန္​ဆိုခဲ့သူ ။
မင္​းအတြက္​ဆို ... အခ်ိန္​တိုင္းမွာ 
ကိုယ္​ကအၿမဲ ​ေဂ်.အို.​ေခ.အီး.အာရ္​ ... ။    ။


`​ ေလျပည္​ခ်မ္းခ်မ္​း ´

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´