Skip to main content

The Diary Of My Backpack


`ေက်ာပိုးအိတ္​တစ္​အိတ္​ရဲ႕ဒိုင္​ယာရီ´

 ​ေႏြရာသီမွာ 
 တိမ္​ျဖဴျဖဴတန္​းက​ေလး​ေတြကို ခ်စ္​တယ္​ ။

 က်ဲက်ဲ​ေတာက္​ပူ​တဲ့ 
 မြန္​းတည္​့​ေနကို ျဖတ္​​ေလ်ွာက္​​တုန္​း
 ​ေျပး​ေျပးလႊားလႊား အုပ္​အုပ္​ကာကာ
 ကိုယ္​့ကို လွမ္​းၿပံဳးျပလို႔​ေပါ့ ။
 လြင္​့​ေမ်ာျခင္​းဟာ သူ႔လြတ္​လပ္​ခြင္​့
 တစ္​​ေယာက္​ကို တစ္​​ေယာက္​ 
 အတိအလင္​း မိတ္​မဆက္​ျဖစ္​​ေပမယ္​့
 ဘဝရဲ႕အၿပံဳးတစ္​​ေနရာစာ သူ အုပ္​မိုးခဲ့ဖူးတယ္​ဆိုတာ ။

 တစ္​ခ်ိန္​​ေတာ့ ကိုယ္​​ေမ့သြားလိမ္​့ဦးမယ္​ 
 ​ေဟာင္​းႏြမ္​းၿပီး ဝါ​ေလ်ာ္​လြင္​့ျပယ္​တတ္​တဲ့
 ဒိုင္​ယာရီစာ႐ြက္​တစ္​႐ြက္​လ္ို ။
 ဘဝဟာ သ္ိပ္​​ေဟာင္​းႏြမ္​းလြယ္​ၿပီး
 အသစ္​​ေတြကို မိတ္​ဆက္တာက်
 သိပ္​လြယ္​ကူျမန္​ဆန္​တယ္​ ။   
 ဒီ​ေန႕တို႔ရဲ႕ခင္​မင္​မႈဟာ
 ​ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​အတြက္​ ​ေပါင္​းကူးတံတား
 ဘယ္​သူသိမွာလဲ
 ဒီ​ေခတ္​တံတား​ေတြဟာ
 ျမန္​ျမန္​ၿပိဳပ်က္​တတ္​တယ္​ဆိုတာ ။     

 ငါက 
 ကိုယ္​့လမ္​းကိုယ္​​ေလ်ွာက္​​ေနရံုပါ
 ဘယ္​သူ႔ကိုမွ​ လက္​တြဲမထားတတ္​ခဲ့သူ ။
 တိတ္​ဆိတ္​မႈ​ေတြနဲ႔ ခမ္​းနား​ေနတတ္​သူ​ေပါ့
 ဆူညံမႈက ငါ့ကို မဖတ္​တတ္​ခဲ့ဘူး ။
 အမွတ္​တရ​ေတြ ​ေက်ာပိုးရင္​း
 စိမ္​့စိမ္​့နစ္​နစ္​ ၿပံဳးကာ​ေလွ်ာက္​ဆဲ 
 ဘဝ ကတၱရာလမ္​း​မထက္​
 မွတ္​ဥာဏ္​ထမ္​းသူ တစ္​​ေယာက္​ ... ။   ။ 

#​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း
2015/ Sep 17th/Thursday/14:12 PM.

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´