“ မုန္း ” ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ ငွက္ကေလး တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ... ငါ့ရင္တံခါးကို လာေခါက္ေတာ့ ငါ့ ေသြးေၾကာထဲ .. ေတြေ၀မႈေတြ စီးဆင္း .. တုန္း ။ ေကြ႕ေကာက္ရွည္လ်ားတဲ့ လမ္းမရွည္ႀကီးလို အဆံုးအစမသိတဲ့ သမုဒၵရာျပင္က်ယ္ႀကီးလို အတိုင္းအဆမရွိတဲ့ မုိးသားျပာျပာလို ၊ လြင့္က်လာတဲ့ အၿပံဳးတစ္စံု … က တကယ္လည္း ဖမ္းဆုပ္ၾကည့္ေတာ့ အိပ္မက္သက္သက္ ဆန္လြန္းတယ္ ။ အားမနာစတမ္း မုန္းရရင္ … အိပ္မက္ကို အသက္သြင္းတတ္တဲ့ “ ည” ကို မုန္းတယ္ ။ လေရာင္ခ်ိဳကို တိမ္းမူးတဲ့ ၾကယ္ေတြကို မုန္းတယ္ ။ ႀကိဳးညွိၿပီး မတီးခတ္ျဖစ္တဲ့ ဂီတာတစ္လက္ကို မုန္းတယ္ ။ ေသခ်ာနားမလည္တဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္ထားရတာမုန္းတယ္ ။ မေရရာျခင္းေတြ က်ိဳခ်က္ၿပီး ေ၀ခြဲမရႏိုင္မႈေတြ ငွဲ႕ေသာက္ရတာ မုန္းတယ္ ။ ခု .. ေတာ့ ၿပံဳးျပလိုက္တိုင္း ျပန္မျဖဴၾကေတာ့ဘူး ။ တစ္ခ်ိန္က ရိုးသားျခင္းေတြကုိပဲ .. ခု … ငါ …လြမ္း … မိ … ပါ .. တယ္ ။ ။ "ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း" 29th, November Tuesday ;2011 !
" Let's Write ... Let's Read " ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ကဗ်ာမ်ား ႏွင့္ ရသ ေထာင့္ခ်ိဳး