“ မုန္း ”

“ မုန္း ”



ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ ငွက္ကေလး

တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ...

ငါ့ရင္တံခါးကို လာေခါက္ေတာ့

ငါ့ ေသြးေၾကာထဲ ..

ေတြေ၀မႈေတြ စီးဆင္း .. တုန္း ။



ေကြ႕ေကာက္ရွည္လ်ားတဲ့ လမ္းမရွည္ႀကီးလို

အဆံုးအစမသိတဲ့ သမုဒၵရာျပင္က်ယ္ႀကီးလို

အတိုင္းအဆမရွိတဲ့ မုိးသားျပာျပာလို ၊

လြင့္က်လာတဲ့ အၿပံဳးတစ္စံု … က

တကယ္လည္း ဖမ္းဆုပ္ၾကည့္ေတာ့

အိပ္မက္သက္သက္ ဆန္လြန္းတယ္ ။



အားမနာစတမ္း မုန္းရရင္ …

အိပ္မက္ကို အသက္သြင္းတတ္တဲ့

“ ည” ကို မုန္းတယ္ ။


လေရာင္ခ်ိဳကို တိမ္းမူးတဲ့

ၾကယ္ေတြကို မုန္းတယ္ ။

ႀကိဳးညွိၿပီး မတီးခတ္ျဖစ္တဲ့

ဂီတာတစ္လက္ကို မုန္းတယ္ ။



ေသခ်ာနားမလည္တဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို

ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္ထားရတာမုန္းတယ္ ။

မေရရာျခင္းေတြ က်ိဳခ်က္ၿပီး

ေ၀ခြဲမရႏိုင္မႈေတြ ငွဲ႕ေသာက္ရတာ မုန္းတယ္ ။



ခု .. ေတာ့

ၿပံဳးျပလိုက္တိုင္း ျပန္မျဖဴၾကေတာ့ဘူး ။

တစ္ခ်ိန္က ရိုးသားျခင္းေတြကုိပဲ ..

ခု … ငါ …လြမ္း … မိ … ပါ .. တယ္ ။ ။



"ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း"

29th, November

Tuesday ;2011 !