'' ဒုိင္ယာရီ "

 

'' ဒုိင္ယာရီ "


ပေဟဠိတစ္ခုလို …
ငါ့ကိုယ္ငါ ဖြက္ထားလို႕ရတဲ့ ေနရာ ။

ဘ၀ရဲ႕မွတ္တိုင္ တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္
ခံစားခ်က္ေတြ ….
စနစ္တက် ျမႈပ္ႏွံထားတဲ့ ေနရာ ။

သတိရတိုင္း ျပန္လည္ဆြဲသီဖို႕
အမွတ္တရေတြ
တျမတ္တႏိုး သီကံုးထားတဲ့ ေနရာ ။

ထိခုိက္ အနာတရျဖစ္တိုင္း
ႏုနယ္လွတဲ့ႏွလံုးသားကုိ ေဆးထည့္ဖို႕
အနာက်က္ေဆး အဆိုအမိန္႕ေတြ
သိမ္းဆည္း သိုမွီးထားတဲ့ ေနရာ … ။

အဲဒီမွာ ….
လႈပ္ခတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ျခင္း …. ေတြ ရွိတယ္ ။
နာက်င္ထိရွ လြယ္တတ္ခဲ့မႈ …. ေတြ ရွိတယ္ ။
မစိမ္းလန္းခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ …. ရွိတယ္ ။
လတ္ဆတ္ခ်ိဳျမဆဲ အိပ္မက္ေတြ …. ရွိတယ္ ။
တစ္ခါက ... တိုက္ဆုိင္မႈသက္သက္ ….
အၿပံဳးေတြ .. ရွိခဲ့တယ္ ။
စနစ္တက် လမ္းႀကံဳတဲ့ ….
အမွတ္တရေတြ … ရွိခဲ့တယ္ ။
ရင္ထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ သိမ္းထားျဖစ္တဲ့ …
မ်က္ႏွာရိပ္တစ္ခု … ရွိခဲ့တယ္ ။

အဲဒီေနရာ …. မွာ
ငါ့ထက္ပိုၿပီး စစ္မွန္တဲ့ …
ငါကိုယ္တိုင္ …. ရွိခဲ့တယ္ ။

ငါ့ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ ..
အခြန္ေဆာင္ဖို႕မလိုတဲ့ ၊
ကမၻာေျမေပၚ .. က
ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ အခင္းအက်င္းနဲ႕ ..၊
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ … ကုိယ့္ေနရာ တစ္ခုပါ။

စကားလံုးေတြ စြန္းထင္းေနတဲ့ ၊
ပန္းပြင့္ေတြလို အေရာင္စံုတဲ့ ခံစားမႈေတြ … ဟာ
အဲဒီေနရာ … မွာပဲ
လြတ္လပ္စြာ ျဖန္႕က်ဲ ကခုန္ … လို႕ ။ ။

  “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း”

10 January 2012