Skip to main content

" ေမ့ေဆး "

 
" ေမ့ေဆး "


အခ်စ္ ဟာ ...
ပုပ္အက္လြယ္တဲ့ သစ္သီးတစ္လံုး
ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ ဆိုရင္ …
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့
စြန္႕ပစ္ထားခဲ့ရမွာေပါ့ … ။

ကမၻာေပၚမွာ
သစ္ပင္ေတြ ရွိေနေသးသေရြ႕၊
တစ္သက္တာလံုး ေမႊးပ်ံ႕သြားမယ့္
သစ္သီးတစ္လံုးကို …
ေရြးခ်ယ္ ဆြတ္ခူးဖို႕ …
တတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။

ဘ၀ … ကုိ
ေဘာင္ခတ္မထားမွ
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕
လမ္းကုိ … ေတြ႕ရမယ္ ။

အတိတ္ ဆိုတာ
ဒဏ္ရာဆိုတဲ့ အက်ၤီတစ္ထည္ ျဖစ္ခဲ့ရင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား အနာခံၿပီး
ဆက္၀တ္ေနရဦးမလဲ … ။

အလြမ္းဆိုတာ …
တိမ္ေတြလုိပဲ ေ၀းေလ လြင့္ေလ ၊
အနာဆိုတာလည္း ..
ေပ်ာက္ကာနီးေလ ပိုခံရခက္ေလ … ။

တစ္ေန႕ေတာ့
ဆဲလ္အသစ္နဲ႕ အသားမာတက္သြားရင္
ဘ၀ဆိုတာမ်ိဳးက …
သူ႕အလိုလို ...
ေနေပ်ာ္ေက်နပ္သြားလိမ့္မယ္ ။

ထင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
အမာရြတ္ … တဲ့လား ။
ဒါေတာ့ … တစ္သက္စာ
အမွတ္တရ ေပါ့ ။

မရွည္လ်ားတဲ့
ဘ၀ရဲ႕ အခုိက္အတန္႕မ်ားမွာ …
ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႕မလိုေတာ့တဲ့
ေျခရာေတြကို … ဒီအတုိင္းထားခဲ့ ၊
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ...
ဆက္ေလွ်ာက္သြားမယ္ … ။ ။
 


“ ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ”
June 15th, 2012
12:49 am : Friday !

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´