Skip to main content

“ အိုင္တီေခတ္ရဲ႕ စြဲလမ္းမႈျပႆနာ ”


“ အိုင္တီေခတ္ရဲ႕ စြဲလမ္းမႈျပႆနာ ”


တံခါးမဲ့ ဓါးမဲ့
အားလံုးအလည္လာလို႕ရတဲ့
စကားလံုးဥယ်ာဥ္ရဲ႕ ရင္ျပင္မွာ
နင္နဲ႔ငါနဲ႕
အလုိက္သင့္စီး၀င္ေမ်ာ …
ဒါ ငါမက္ေမာတဲ့
ညေနခင္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ။

ပန္းေရာင္ေႏွာင္တြယ္ျခင္းနဲ႕
အစိမ္းေရာင္တံတိုင္းကိုဖယ္
အျဖဴေရာင္ကို လက္လွမ္းေပမယ့္
နင္ေျခြခ်တဲ့
အျပာႏုေရာင္ အသည္းစကားက
လြမ္းရမွာေၾကာက္တဲ့ ငါ့ရင္ကိုထိရွ ၊
ဒါ … ငါမျမင္ဖူးတဲ့
ေျခရာေပ်ာက္ကဗ်ာရဲ႕ ကာရံလွလွတစ္ပိုဒ္ ။

စကားလံုးနဲ႕တင္ ရင္ခုန္ခ်င္တတ္တဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕အထာဟာ
မာယာေတြမပါတာ ..(အျပင္မွာ)
မဆံုဖူးေပမယ့္ … ယံုခ်င္ရင္
ယံုလိုက္ႏိုင္တဲ့ ဘာသာရပ္ ။

အစကတည္းက ယံုခ်င္ခ်င္
ယံုကေလး (ယုန္ကေလး)ပါ ။

ယံုတမ္းစကားနဲ႕
ေထာင့္ငါးရာပံုျပင္
ခ်ေရးျပသြားၿပီးေတာ့မွ
ခ်ိန္းတိုင္း … လြဲတတ္တာ
ဆံုခ်င္မွ … ပုိေ၀းတာ
ေမွ်ာ္လင့္မွ … ခ်ိဳးဖ်က္ရက္တာ
အဲဒါ ခ်က္တင္ (Chatting )ထဲက
ေျဖရွင္းမရတဲ့ … စြဲလမ္းမႈျပႆနာ ။

“လြယ္ပါတယ္ကြာ” ဆိုတဲ့ ဘာသာစကားကို
တြင္တြင္ႀကီး ေထာက္ခံျပေနတဲ့
ေပါင္းကူးတံတား google ကေတာ့
တစ္ေနရာရာမွာ
လက္ပိုက္ၿပီး … ၿပံဳးလို႕ ။

တစ္နာရီ (xxxxxxxxx ) က်ပ္
ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကုိယ္
အသည္းကြဲစရာကို ရွာေဖြလုိရင္
မင္းမ်က္လံုးနဲ႕ တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လုိက္ရံုပဲ …

Welcome to Net Shop !
Welcome to Google Talk !
Welcome to Tear Drops !
 
 
 
 
 
 
“ ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း ”
 22 December 2011

Comments

Popular posts from this blog

" မ်က္ႏွာဖံုး "

" မ်က္ႏွာဖံုး " ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္က အၿပံဳးတုေတြကုိ မုန္းတယ္ အၿပံဳးဆိုတာ … သန္႕စင္မွ တန္ဖိုးျမင့္တတ္တာမ်ိဳး … ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕ျခင္းမ်ိဳး ၊ လိုခ်င္တာရဖို႕ … သိကၡာကုိ ထိုးေကၽြးျခင္းမ်ိဳး အကၽြမ္းမ၀င္တတ္ခဲ့ဘူး … ။ လူထဲက လူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ အေပါင္း၊ အႏုတ္၊ အေျမွာက္၊ အစား အႀကံအစည္မ်ားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဥေပကၡာတရားကို လာ..လာဆြတတ္လြန္္းလို႕ ။ အိပ္မက္အတုိင္း ..လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေတာက္ပရဲတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးသၾကားေတြ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ စိတ္ဓါတ္ကုိ အဆိပ္လာလာမခတ္ပါနဲ႕... ။ အရိုးသားဆံုးစိတ္မွာ အနံ႕ဆိုးေတြနဲ႕ မေလွာင္အိုက္ခ်င္လို႕ ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးမွာ ဥေပကၡာတရား အၿမဲတမ္း လႊတ္တင္ထားပါတယ္ ။ ။ “ေလျပည္ခ်မ္းခ်မ္း” [ August 2012, ကလ်ာ မဂၢဇင္း ]

ရနံ႔ကုထံုး

`ရနံ႔ကုထံုး´ ႏို႔ဆီမ်ား​ေသာေကာ္​ဖီ​ေရာင္​ည​ေနခင္​းသည္​ ခပ္​​ေနာက္​​ေနာက္​ဝါက်င္​​ေနသည္​။ တျဖဴးျဖဴးလြင္​့ခတ္​လာ​ေသာ​ေလျပည္​ညင္​း​ေၾကာင္​့သာ ​ေအးျမမႈႏွင္​့အနည္​းငယ္​ၾကည္​စင္​လာ၏။ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ တိမ္​အုပ္​ဆိုင္​း​ေသာည​ေနခင္​း​ေနာက္​မွ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့​ေန​ေသာဆည္​းဆာ​ေနသည္​ မိုး​ေကာင္​းကင္​ကို လဲ့လဲ့​ေလးျဖာ၍ နံ႔သာ​ေရာင္​ခပ္​မႈန္​မႈန္​ဝင္​း​ေန​ေစသည္​။ မိုး​ေန႔၏အလယ္​​ေခါင္​တည္​့တည္​့မွာ ကမ႓ာ​ေျမႏွင္​့အတူ ည​ေနရီ​ေထာင္​့ခ်ိဳးတစ္​ခုကို ခ်ိဳးဝင္​ခဲ့သည္​့မ်ဥ္​း​ေျဖာင္​့တစ္​​ေၾကာင္​းသည္​ ကြၽန္​မျဖစ္​သည္​။ `အို ​ေလညင္​း ... ​ေဆြးဖ်မႈ​ေတြ ငါ့ဆီသယ္​​ေဆာင္​မလာနဲ႔ကြယ္​။ ငါက ခုမွ ​ေပ်ာ္​ကာစ ည​ေနထဲ​ေျခခ်႐ံု႐ွိ​ေသးတယ္​။´ ဘာကို လြမ္​းမွန္​းမသိ။ ဘာကို တမ္​းတမိလို႔​ အာ႐ံု​ေတြ ေဆြးဖ်မႈန္​ရီသည္​မသိ။ ခံစားသ္ိျဖင္​့ သူမစိတ္​​ေတြအံု႔မိႈင္​း သြား၏ ။  အသိစိတ္​က ၾကည္​စင္​ျပာလြင္​​ေနပါလ်က္​ ည​ေနခင္​းကုိယ္​တိုင္​ ​ေဆြး​ေျမ႕​ေနကာ အ​ေဆြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု သယ္​​ေဆာင္​လ်က္​ ကြၽန္​မကိုျဖတ္​တိုက္​သြား​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကြၽန္​မၾကာမၾကာ သတိရမိ​ေသာ ငယ္​ဘဝကဲ့သို႔ ​ေဆြး​ေျမ႕ဖြယ္​လွပသည္​့အတိတ္​ကို ျပန္​လွည္​့ၾ...

`လက္​​ေဆာင္​´

ကမ႓ာ​ေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​ျခင္​း​ေတြ၊ စိတ္​ခ်မ္​း​ေျမ႕မႈ​ေတြ၊​ ေမတၱာတရား​ေတြနဲ႔ အဲဒါ​ေတြကို ထာဝရတည္​ၿမဲ​ေစမယ္​့ `သစၥာတရား´၊ ဒါ​ေတြကို ဖဲႀကိဳးလွလွ​ေလးနဲ႔ ထုပ္​ပိုးခ်ည္​​ေႏွာင္​ၿပီး​ေပးခဲ့တယ္​ ... သူ ... လက္​ခံယူႏိုင္​​ေလမည္​လား မသိ ။ `​ေလျပည္​ခ်မ္​းခ်မ္​း´